Huishouden

Ik zal niet beweren dat ons huishouden er eentje van Jan Steen is, maar er zijn zo van die klussen die bij ons blijven liggen tot een van ons het echt niet langer meer kan aanzien. De ramen zemen bijvoorbeeld. Het grote voordeel van ons uitstelgedrag is wel dat je, als die klus dan toch geklaard is, optimaal eer van je noeste arbeid hebt. Want hoe heerlijk is het om door de dakramen de blauwe lucht weer te kunnen zien, als je de vastgekoekte meeuwenpoep er net met een plamuurmes van af hebt gebikt? Jammer alleen dat die Leidse meeuwen er wat hun sanitaire stops betreft een grote voorkeur voor streeploos gezeemde dakramen op na lijken te houden.

Iets anders wat steevast blijft liggen – of beter: blijft staan – is het woekerende onkruid voor ons huis. Er waren tijden dat de gemeente dat van onze stoep kwam verwijderen, mijmerde ik (terwijl het langzaam tot me doordrong dat ik deze stille wedloop met mevrouw Tjan eerloos dreigde te gaan verliezen). Lange tijd werd dat gedaan met gif, tot de terechte protesten daartegen echt niet meer te negeren waren, daarna met een motormaaiertje. Kwam je thuis, was er flink huisgehouden en zat echt alles onder het weggemaaide groen. Vanaf het bankje van de overburen – op het zuiden, dus lekker in het zonnetje – overzag ik ons oerwoud. Werk aan de winkel, of ik dat nu wilde of niet!

Als in een sprookje zoemde er juist op dat moment een koddig, elektrisch blauw karretje achteruit ons straatje in. Twee prinsen in oranje hesjes stapten uit, rolden twee slangen uit en gingen de ongewenste begroeiing te lijf. Onkruid mag dan de reputatie hebben niet te vergaan, maar tegen CO2-neutraal aan de kook gebracht water bleek het woekergroen toch echt niet opgewassen. Wat een slimme, milieubewuste en bovendien effectieve manier! Binnen een kwartiertje was het in ons straatje wat onkruid betreft een dode boel, die alleen nog maar even opgeruimd hoefde te worden. Van die taak kweet ik me graag, want als gezegd: ik zal niet beweren dat ons huishouden er eentje van Jan Steen is. En dat brengt me op de lezersvraag van deze week: wat weet u eigenlijk van deze zeventiende-eeuwse schilder? U heeft een week de tijd om zich in te lezen, maar kunt ook gewoon mijn Steeksleutels van volgende week afwachten. Dan zet ik deze Leidse meester namelijk een keertje in het zonnetje. Iemand moet het doen, nietwaar? Net als ramen zemen en onkruid wieden…

Advertentie