Toeval bestaat niet. Net toen ik vorige week in de trein naar huis de dop van mijn hergebruikte, in ons hotel met Limburgs kraanwater gevulde flesje had geschroefd, een slok had genomen en bedacht had dat dit water toch écht zuiverder smaakte dan dat wat er in Leiden uit de kraan komt, zag ik op mijn telefoon de eerste alarmerende berichten over een mogelijk kankerverwekkende stof in Leids drinkwater. Ik moest letterlijk en figuurlijk even slikken: na de eieren met fipronil nu dít weer!
Thuis dook ik, na een glaasje water voor de schrik, in de feiten – voor zover die natuurlijk openbaar zijn gemaakt. Het leek allemaal wel mee te vallen: van de bewuste stof, GenX, is om te beginnen niet eens onomstotelijk aangetoond dat het kankerverwekkend is. Daarbij blijft de dosis van 5,8 nanogram per liter ver onder de grens van de 150 nanogram die door het ministerie van Volksgezondheid als veilig wordt beschouwd. Maar aan de andere kant: de fluorverbinding kan niet worden afgebroken en hoopt zich in de loop der jaren dus alleen maar verder op.
De vermoedelijke vervuiler is Chemours in Dordrecht, dat jaarlijks 2035 kilo van deze troep in de Afgedamde Maas mag lozen, precies daar waar Dunea ons drinkwater wint. ‘Hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt’ gaat in dit geval niet helemaal op, want juist óns water – het water uit Katwijk, de verst van Dordrecht gelegen productielocatie van Dunea – vertoont de hoogste meetwaarde en is dus het meest vervuild. Het zorgwekkendst vind ik eigenlijk nog dat onze drinkwaterleverancier overheden nu oproept bij het verlenen van vergunningen als die aan Chemours rekening te houden met waterwingebieden en de kwaliteit van het drinkwater. Dat dat tot dusver blijkbaar niet gebeurde, is in mijn ogen een schande. Een schande van het zuiverste water!
STEEKSLEUTELS 