Zo goed als wekelijks worden in de Stadskrant de vergunningsaanvragen voor het leggen van kabels gepubliceerd. Er ligt natuurlijk nogal wat aan onzichtbare infrastructuur onder de grond, en het zou een mooie boel worden als elke stroom- of signaalleverancier zomaar de straat open kon graven om er zijn snoeren te trekken. Maar omdat zo’n vergunningsprocedure moeite en vooral veel tijd kost, gaan de verschillende providers om kinken in de kabel voor te zijn regelmatig op zoek naar andere wegen.
Met name van de appelgroene signaalkabels van Ziggo was het me al vaker opgevallen dat die wegen soms ondoorgrondelijk zijn. Zeker in de Leidse binnenstad, waar winkels geen aansluiting hebben maar de erboven gelegen woningen wel, lopen de snoeren soms via de buitenmuur omhoog. Meestal worden ze afgeschermd door een buisje, maar zeker niet altijd. Ongetwijfeld wordt hierbij eerder figuurlijk dan letterlijk de weg van de minste weerstand gekozen, maar op de Nieuwe Beestenmarkt maakte de kabelaar het wel heel erg bont. Te bont, wat mij betreft. Of… zou dit het werk van een creatieve en bovenal zuinige consument zijn geweest?
De coax-kabel waar ik het over heb, kwam ter hoogte van nummer 1, bij de Dukes of Oz, uit de grond, ging – zonder buisje – via de muur omhoog, langs de gevels van het overigens erg fijne Indonesische eethuisje op nummer 3 en de coffeeshop op nummer 5, stak vervolgens als een waslijn de stoep over naar een lantaarnpaal, over de abri van de bushalte heen naar de volgende lantaarnpaal, om pas dan weer terug het trottoir over te steken en bij nummer 17 in de gevel te verdwijnen. Maandenlang heb ik mij erover verbaasd, en net toen ik er een column over had geschreven, was deze groene waslijn eind vorige week plotseling verdwenen. Over kinken in de kabel gesproken!
STEEKSLEUTELS 