Sloepenwijk

‘Ze zijn volslagen gestoord,’ zei ik tegen mijn vrouw. Ik herinner me nog dat ik het prettig vond dat ik die uitspraak zonder verdere nuancering kon doen. In een column is dat wel anders! In Naturalis werden vorig jaar op een zonnige zaterdag in april de eerste woningen van het nieuwbouwproject Groenoord aan de man gebracht en hoofdschuddend bladerde ik door een verre van handzame, peperduur uitgevoerde prospectus. Geen enkele woning onder de drieënhalve ton. ‘Dit wordt een fiasco,’ voorspelde ik.

Na het weekend las ik tot mijn verbijstering dat alle aangeboden huizen die bewuste zaterdag waren verkocht. Het werd even stil rond Groenoord, een stilte waarin veel aspirant-kopers zich blijkbaar bedachten: in juli bleek nog niet de helft van de eerste 47 woningen daadwerkelijk verkocht te zijn. Langzaam begon mijn gelijk zich af te tekenen. Nieuwe kopers kregen naast aantrekkelijke financieringsvoorwaarden ook een gratis sloep aangeboden. De bouw van wat ik sindsdien de sloepenwijk ben gaan noemen zou van start gaan als zeventig procent van de huizen was verkocht. De eerste paal moet nog de grond in.

Wél is inmiddels begonnen met de sloop van de Groenoordhallen, die voor de sloepenwijk moeten wijken. Maar vorige maand haakten opnieuw veel kopers af toen een jaar na ondertekening hun contract afliep. De teller staat nu op twaalf en de bouw start als de helft van de woningen verkocht is. Ik ben bang dat dat niet gaat gebeuren, en dat zou betekenen dat een zoveelste project in onze stad geen doorgang vindt. Dit keer niet omdat de politiek om de hete brij heen bleef draaien en geen consensus wist te bereiken, maar omdat een woningcorporatie zich ten onrechte rijk rekende en in een kwakkelende economie veel te dure huizen aanbiedt. Met gratis bootje, dat dan weer wel.

Advertentie