Frisse blik

Soms moet je een paar stappen terug doen en wat afstand nemen. Voor een frisse blik kan het dan helpen om de boel ook eens vanuit een andere hoek te bekijken. Zo schrijf ik mijn columns ook het liefst: met gepaste afstand en een als het even kan net iets andere invalshoek. Ook voor mijn eindejaarscolumn was dat m’n goede voornemen, maar soms lopen dingen net iets anders.

Voor het eerst in de bijna zeven jaar dat ik nu week in, week uit een Steeksleutel smeed, verschijnt er volgende week geen krant, en de deadline voor deze kersteditie van uw sneeuwwitte Weekblad was ook nog eens vier dagen vervroegd. Ik had dus nauwelijks de tijd om met afstand en een frisse blik terug te kijken op 2013, en ja, dan blijkt het toch best lastig om dit bijna voorbije jaar in een paar treffende woorden te vangen. Maar omdat onze mooie stad steeds meer tot leven komt – cultureel, om maar iets te noemen – en het hier het afgelopen jaar eigenlijk op vrijwel alle fronten gewoon prettig, prima en prachtig was, denk ik toch dat 2013 voor mij het jaar van La-la-la-Leiden was.

Van het woord van 2014 ben ik trouwens wel al vrij zeker, dat wordt ‘ondergronds’: onze afvalcontainers verdwijnen onder de grond, en komend jaar zal blijken of er écht voor tientallen miljoenen twee ondergrondse parkeergarages worden gebouwd. Want hoewel het besluit al genomen is, lopen dingen als gezegd soms toch net iets anders. Van het plan het bronzen borstbeeld van Rembrandt een prominente plek in onze binnenstad te geven is bijvoorbeeld ook niets terechtgekomen. Goed, de maestro ís wel verplaatst, maar dan zoals een schilder die met frisse blik het doek waaraan hij werkt beoordeelt: een paar stappen terug, en met het hoofd licht gedraaid. Voor 2014 wens ik ook u zo’n frisse blik toe. Tot over twee weken, tralala!

1 op de 9

Ik ben dol op statistisch onderzoek, zeker als dat het tot een nieuwsbericht heeft weten te schoppen. Dan is er in de meeste gevallen namelijk sprake van verrassende resultaten, of toch op z’n minst van een uitkomst die tot nadenken stemt. Dat de NS dit jaar 26 treinen die op een Leids station hadden moeten stoppen door heeft laten rijden, bijvoorbeeld… Ik keek ervan op. Maar vergeleken met station Arnhem Zuid, dat 376 keer voorbij werd gedenderd, komen we hier nog goed weg, zij het een heel enkele keer dan een boemeltje later.

Uit het CBS-rapport ‘Armoedesignalement 2013’ blijkt dat 11,2% van de Leidse kinderen onder de armoedegrens leeft. Ook daar keek ik van op, of beter gezegd: ik schrok me wezenloos toen ik het las. Dit percentage is in mijn ogen ronduit ontluisterend, zeker als je bedenkt dat het Centraal Bureau voor de Statistiek zich voor dit onderzoek baseerde op cijfers uit 2011 en de economische situatie in ons land er de afgelopen twee jaar nu niet bepaald florissanter op geworden is.

Het gaat dus om 1 op de 9 Leidse kinderen – dat is gemiddeld in elke Leidse schoolklas minstens drie… Ik roep al mijn lezers daarom op hun kerstpakket dit jaar aan de Voedselbank te doneren. En als u geen kerstpakket krijgt, er om welke duistere reden dan ook aan gehecht bent of gewoon niet in de gelegenheid bent met de levensmiddelen naar de Willem Barentszstraat of de Oude Rijn te komen: er is ook een voedselbankrekening (1152165 t.n.v. Voedselbank Leiden, voor meer informatie kunt u terecht op voedselbankleiden.nl). Misschien kunnen we er zo als Leidenaren onder elkaar voor zorgen dat kerst dit jaar voor iedereen in onze mooie stad ‘the most wonderful time of the year’ is. Het bescheiden honorarium dat ik voor deze column ontvang is in elk geval onderweg. Doet u mee?

Fanfare

Een goede vriend van me is beleidsmedewerker in een kleine gemeente in het Groene Hart. Onlangs vertelde hij dat daar met pijn in het hart was besloten de dorpsfanfare niet langer te subsidiëren. ‘Onder welke bezuinigingen gaat Leiden eigenlijk gebukt?’ vroeg hij mij. Omdat me zo snel niets te binnen schoot, somde ik in plaats van een lijstje met pijnpunten dus maar enkele van de miljoeneninvesteringen op die de gemeente gaat doen of zelfs al doet: een gloednieuw popcentrum, een uitgestrekt Singelpark en twee niet onomstreden ondergrondse parkeergarages, samen goed voor zo’n 100 miljoen euro. Mijn vriend staarde me sprakeloos aan.

Sowieso wordt de hand in onze stad nu niet bepaald op de knip gehouden. Neem de zo geplaagde culturele sector: het Rijksmuseum van Oudheden kocht eind november voor twee ton een 2500 jaar oud portretbeeld aan, Museum de Lakenhal haalde 60.000 euro op en legt zelf eenzelfde bedrag bij voor de restauratie van een drieluik van Cornelis Engebrechtsz., en Naturalis is momenteel druk aan het crowdfunden om het geraamte van een heuse T-Rex aan de collectie toe te kunnen voegen. Daarbij staat er voor beide laatste musea de komende jaren ook nog eens een drastische uitbreiding op de rol.

Hoe verstandig deze uitgaven zijn? Wie het weet, mag het zeggen. De twee parkeergarages, die door tegenstanders op voorhand al de blunderbunkers zijn gedoopt, lijken gezien de leegstand in de huidige garages nogal overbodig. Maar als ze dusdanig laagdrempelig, ruim en goed bereikbaar zijn dat ze extra bezoekers naar Leiden weten te trekken, zou het ook zomaar een investering kunnen zijn die zich misschien niet direct, maar wel indirect en op termijn terugbetaalt. Wordt het een treurmars of een hoempapa? Het heeft iets weg van een kansspel. Met wel heel erg dure loten.

Dag Sinterklaasje!

Hoewel veel pakjes pas komend weekend zullen worden uitgepakt, vertrekt Sinterklaas morgen na afloop van zijn verjaardag weer met lege boot en stille trom uit onze stad. Hoe anders was zijn intocht, en wat een schril contrast met de drukte en gezelligheid in zijn tijdelijke onderkomen in De Waag de afgelopen anderhalve week!

Die intocht kon dit jaar met recht ‘anders’ worden genoemd. De nieuwe organisatie borduurde weliswaar dankbaar voort op het naar mijn smaak wat sleets geworden draaiboek dat Monique Lasschuyt jarenlang hanteerde, maar voegde ook flink wat verfrissende elementen toe: een band, een podium, een camera, een videoscherm en de vrolijke ex-Kus-zangeres Meike Hurts bijvoorbeeld, die de intocht enthousiast aan elkaar praatte. Daarmee zijn alle ingrediënten voor een warm welkom aanwezig, maar toch verwacht ik dat uit het vooralsnog in nevelen gehulde rapport van de Inspectiepieten zal blijken dat veel nog voor verbetering vatbaar is. Of zoals de twee het – vlak voordat de goedheiligman voet aan wal zette – ten overstaan van de burgemeester zelf formuleerden: ‘Er moeten nog wat pepernootjes op de i worden gezet.’

Zo heeft de Rockschoolband nog bijna een jaar om de traditionele sinterklaasliedjes écht in de vingers te krijgen, dus dat komt vast goed. Het videoscherm en de camera waren een aanwinst, maar bij gebrek aan een geluidsverbinding werd het geduld van de kinderen tijdens de eindeloos durende stille tocht van Sint naar het podium wel heel erg op de proef gesteld. En een zonnetje verhoogt natuurlijk de feestvreugde, maar als die recht in het scherm schijnt zie je geen pepernoot meer. Volgend jaar beter dus. Of… gaat Leiden echt alles op alles zetten om in 2014 de landelijke intocht naar onze stad te halen? Vol verwachting klopt mijn hart!