Stel, u bent burgemeester en iemand kondigt op een Amerikaans internetforum aan om de volgende dag op een school in uw stad zijn docent Nederlands en zoveel mogelijk medeleerlingen dood te schieten. Wat zou u doen? Natuurlijk, u neemt het dreigement serieus en probeert te achterhalen wie het bericht gepost heeft en om welke school het gaat. Maar als dat niet lukt? Burgemeester Henri Lenferink noemde het een ‘duivels dilemma’, en hoewel er zeker achteraf – met de kennis van nu en de wijsheid in pacht – veel kritiek op zijn beslissing kwam, deed hij in nauw overleg met schoolbesturen en internationale deskundigen volgens mij het enige juiste: hij nam het zekere voor het onzekere en kondigde aan alle Leidse scholen voor middelbaar en voortgezet onderwijs tot nader order te sluiten.
Het gevolg: duizenden leerlingen waren een dagje vrij. In het licht van het niet malse dreigement lijkt me dat een alleszins acceptabele consequentie. Intussen ging het onderzoek door, en al snel maakte doortastend speurwerk duidelijk dat het bericht niet via een Costa Ricaanse proxyserver, maar daadwerkelijk in Costa Rica was gepost. Het dreigement bleek loos en het gevaar was geweken.
De kritiek die het weloverwogen besluit van onze burgemeester oogstte, deel ik niet. In mijn ogen deden hij en zijn crisisteam namelijk vrijwel alles goed, tot en met de communicatie, die helder, adequaat en effectief was. Van een duivels dilemma – volgens de Van Dale een dilemma waarvan de uitkomst ongeacht de keuze hoe dan ook vreselijk is – was allerminst sprake, want mede dankzij sterk crisismanagement bleef zo’n vreselijke uitkomst ons godzijdank bespaard. Door het onmiskenbaar netelige vraagstuk toch als duivels te betitelen, deed burgemeester Lenferink wat mij betreft dus vooral zichzelf tekort.
STEEKSLEUTELS 