Wat doe een mens op Hemelvaartsdag? Nadat in de afgelopen jaren Pasen al veranderde in een met de hele familie te vieren feest van copieus eten en drinken, zal ook deze wat onbestemde vrije donderdag vroeg of laat wel in de klauwen van de commercie vallen. ‘Wie hemel jij op met Hemelvaart? Stuur met vaart een kaart of zeg het met bloemen, of liever nog: met een hemels en dus zo duur mogelijk cadeau!’ Je kunt het bijna uittekenen.
Maar voorlopig is Hemelvaartsdag nog een dag zonder enige verplichting, en dat is ook wat waard. Wij dwarrelden vorige week wat door Leiden, en daar was meer dan genoeg te doen: het Textielfestival was in onze stad neergestreken, de jaarlijkse openluchtexpositie Beelden in Leiden was geopend en op de Beestenmarkt werd gemusiceerd. De terrassen zaten vol en hoewel de meeste winkels gesloten waren, was het druk in de binnenstad. Ons gedwarrel voerde ons langs de Meelfabriek, langs het Wevershuisje, langs de beelden op de Hooglandse Kerkgracht en in de Hortus, en langs Haagweg 4.
‘Waar dwarrelen je brengt’ is de titel van wat ik dit jaar het meest inspirerende beeld van Beelden in Leiden vind. En eigenlijk is het ook precies de ideale, zelfs best toepasselijke invulling van Hemelvaartsdag: dwarrelen. Of zoals de Van Dale het omschrijft: ‘in een onregelmatige, min of meer kolkende of fladderende, zwevende beweging zijn of zich daarmee verplaatsen.’ Leiden is dan ook een dwarrelstad bij uitstek: je kunt er niet echt verdwalen en zeker als je je eraan overgeeft, overkomt je er van alles. Dwarrelen dus. We doen het nog zelden, net als kuieren, mijmeren en koesteren. Het zijn de vergeten groenten in ons overdadige dagmenu van hapklare brokken, die als het aan mij ligt in ere hersteld worden voordat écht niemand er nog de tijd voor heeft of neemt.
STEEKSLEUTELS 
Mooi geschreven!