Over twee dagen is het Black Friday, net als Valentijnsdag een Amerikaans commercieel fenomeen dat intussen ook door de Nederlandse middenstand in de armen lijkt gesloten. Vrijdag zullen de kortingen, deals en acties u om de oren vliegen, of u daar nu op zit te wachten of niet. Alsof we aan onze eigen door commercie (en discussies) gedomineerde feestdagen en tradities onze handen niet al meer dan vol genoeg hebben.
In Parijs viel ‘Black Friday’ dit jaar twee weken te vroeg, op vrijdag de dertiende. En wat een inktzwarte en intrieste vrijdag was dát. Toch ging de landelijke intocht van Sinterklaas in Meppel een dag na de gruwelijke aanslagen gewoon door, en misschien is dat maar goed ook. Om met de met een opvallend Leidse tongval uitgesproken gevleugelde woorden van een van Sints trouwste – trouwens nog altijd zwarte – pieten te spreken: ‘Geen paniek!’
Toch zijn het donkere en bange tijden. Zaterdag, tijdens de intocht van Sinterklaas in Leiden, scheen ondanks de sombere voorspellingen de zon zowaar uitbundig, maar 150 kilometer ten zuiden van de zingende en dansende Beestenmarkt ging tegelijkertijd Brussel op slot. Geen paniek? Nee, geen paniek, maar wel waakzaamheid. Zélfs in Leiden. Terwijl de pakjesboot even na twaalven eindelijk aanmeerde, knalde vlak bij mij een ballon en was ik absoluut niet de enige die voor alle zekerheid toch even heel goed om zich heen keek. Eigenlijk was het schilderij dat Sinterklaas twintig minuten later op het podium van burgemeester Lenferink cadeau zou krijgen even symbolisch als hoopgevend: een groot, leeg en dus onbevlekt wit doek. ‘Kom op allemaal en zing!’ klonk het uit honderden kinderkeeltjes toen Sint voet aan Leidse wal zette. Het blijft wennen, die nieuwe sinterklaasliedjes, maar misschien is dat wel het beste: zingen…
STEEKSLEUTELS 